تفاوت ارتوددنسی ثابت و متحرک
اگر کسی پیگیر درمان مشکلات دندانی خود بوده باشد، قطعا اصلاحات ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک را شنیده است. این دو روش درمان نتایج تقریبا یکسانی دارند اما در یک سری موارد با هم تفاوت‌هایی دارند و روند درمان در این دو یکسان نیست. هر کسی با توجه به معیارهایی که دارد و چیزهایی که در طول درمان برایش مهم است، می‌تواند یکی از این روش‌ها را انتخاب کند. در این مطلب ما به بررسی تفاوت‌های ارتودنسی ثابت و متحرک می‌پردازیم.
تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک در اجزای تشکیل‌دهنده دستگاه آن‌ها
قبل از ذکر تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک، ابتدا توضیح می‌دهیم که دستگاه مورداستفاده در هر یک از این نوع ارتودنسی‌ها از چه اجزایی تشکیل شده‌اند.
دستگاه ثابت از قطعات کوچک فلزی به نام براکت تشکیل شده است که به سطح دندانی متصل شده و توسط یک قوس فلزی به هم متصل می‌شوند. این قوس به براکت‌ها می‌پیوندد و فشار مداوم بر روی آن‌ها وارد می‌کند تا به تدریج دندان‌ها به موقعیت صحیح حرکت کنند. براکت‌ها انواع مختلفی دارند: فلزی، شفاف، لینگوال. اما ویژگی مشترک در بین همه آن‌ها این است که ثابت هستند.
در مقابل دستگاه ارتودنسی متحرک از الاینرهای نامرئی یا شفاف تشکیل می‌شود. الاینرها آتل‌های متحرکی هستند که روی دندان‌ها قرار می‌گیرند و همان عملکرد دستگاه‌های ثابت ارتودنسی را انجام می‌دهند؛ یعنی با اعمال فشار، موقعیت دندان‌ها را اصلاح می‌کنند.
تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک
دستگاه‌های ارتودنسی متحرک، در اصلاح هر گونه مشکل دندانی اثربخشی یکسانی با دستگاه‌های ثابت دارند دارند. به عبارت دیگر، تفاوت بین دستگاه های ثابت و متحرک در هدف (نتیجه درمان) نیست، بلکه در روش دستیابی به آن هدف است. در زیر به توضیح این تفاوت‌ها می‌پردازیم تا بتوانید تصمیم بگیرید که کدام روش درمانی برای شما مناسب‌تر است.
تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک از نظر زیبایی‌شناختی
دستگاه ثابت: غالبا اولین نکته ای که هر شخصی در هنگام ارزیابی تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک و مناسب‌تر بودن دستگاه ثابت یا متحرک در نظر می‌گیرد، جنبه زیبایی‌شناختی آن است. از این نظر، الاینرها نسبت به دستگاه‌های ثابت برتری دارند؛ زیرا وقتی دهان خود را باز می‌کنیم از بیرون قابل مشاهده نیستند. اما براکت‌های ثابت چه از نوع فلزی باشند چه سرامیکی و نامرئی تا حدودی قابل مشاهده هستند.
“در این مورد، بریس‌های لینگوال استثنا هستند؛ زیرا در آن براکت‌ها بر روی قسمت لینگوال دندان‌ها (پشت دندان‌ها) قرار می‌گیرند و از بیرون چندان قابل‌مشاهده نیستند.”
الاینرها: از نظر زیبایی الاینرها گزینه مناسب‌تری هستند. می‌پرسید چگونه؟ زیرا به جای براکت‌های متصل به دندان، از پلاک‌هایی استفاده می‌شود که کاملا با آناتومی دندان‌ها مطابق است و به دلیل شفاف بودن، تقریبا برای دیگران غیرقابل تشخیص است. این ویژگی به شما این امکان را می‌دهد که بدون اینکه کسی متوجه شود شما در حال درمان ارتودنسی هستید، صحبت کنید و لبخند بزنید. این برای کسانی که برای کسانی که می‌خواهند ظاهر معمول خود را در طول درمان حفظ کنند بسیار عالی است.
تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک از نظر قابلیت جابه‌جایی
دستگاه ثابت: قابلیت جابجایی یکی دیگر از ویژگی هایی است که باید در تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک در نظر گرفته شود. همانطور که گفتیم دستگاه‌های ارتودنسی ثابت را تا زمانی که درمان ارتودنسی به پایان نرسد نمی‌توانیم برداریم. غیرقابل جابه‌جایی بودن دستگاه ثابت معایبی دارد؛ مثلا اینکه نمی توان دستگاه را برای تمرین ورزشی که خطر ضربه را در بر دارد برداشت. علاوه بر این، بر موقعیت‌های دیگری از جمله بهداشت روزانه دندان‌ها یا مصرف برخی غذاها، تأثیر منفی می‌گذارد.
الاینرها: در مقابل الاینرها کاملا قابل‌جابجایی هستند. این ویژگی، کار را بسیار آسان‌تر می‌کند. شما می‌توانید هر زمان که نیاز داشتید، مثلا برای غذا خوردن یا مسواک زدن، آن‌ها را بردارید.
“البته لازم به ذکر است که متخصصان توصیه می‌کنند که الاینرها را حداقل به مدت 22 ساعت در روز روی دندان‌ها قرار دهیم تا تمام حرکات مورد نظر را به درستی انجام دهند.”